Напишите сочинение по картине “Фронтан хат” на татарском языке и кратко если можно
Ученик
(144),
закрыт
6 лет назад
Вахит Шавалиев
Высший разум
(762745)
6 лет назад
Лактионов Александр Иванович – народный художник, живописец, график. Больше всего наград и достижений получил за свое воспроизведение «Письмо с фронта». Эта картина появилась на общем обозрении в 1947 году и сразу стала знаменитой. На данный момент она на почетном месте в Третьяковской галерее.
Автор на этой картине показал то, что как раз было очень близко и, как говорится, задевало за живое каждого, кто на нее смотрел. На полотне мы видим небольшой круг людей, которые собрались на пороге дома и внимательно слушают, как мальчик читает письмо. Это письма из фронта. И лишь выражения лиц, с которыми все слушают, помогает нам понять, что новости хорошие. Возможно, там написано о предстоящей победе и скором возвращении домой.
Мальчик, читающий письмо, сидит на стуле в центре собравшихся людей. В доме, опершись на двери, с обеих сторон, стоят маленькая девочка и женщина. По все видимости это мама этих детей. На улице стоит солдат с палочкой. Видимо, это он и принес письмо от своего боевого товарища. А рядом с ним девушка, опершись на забор, слушает мальчика с замиранием сердца. Наверное, это девушка, которая очень ждет своего возлюбленного с поля боя живым и невредимым.
На картине изображен красивый солнечный день. Небо ясное и слегка прикрытое легкими тучками. Двор, где читается письмо, залит солнечным светом. Если бы не тема полотна, то и на первый взгляд никто и не подумал, что идет война, гибнут люди, рушатся судьбы. У всех только одна надежда на скорое празднование победы и возвращение мужей, сыновей домой живыми.
Картина «Письмо с фронта» Александра Лактионова заставляет всех вспомнить о тех тяжелых военных временах. И хотя уже осталось мало очевидцев тех действий, но история будет вечно. Мы никогда не должны забывать того что было и всячески стараться не допустить этого снова.
https://otvet.mail.ru/question/186644240
Хат башы
Сезки әнкәем шәрифәләренә сезнең улыгыз Габдрахманнан бик сагынып һәм бик саргаеп, бер күрергә моң-зар булып сәламнәремне язып, хәер-догагызны көтеп калам. Зур апага синең туганыңнан бик сагынып, бик саргаеп, күптин-күп сәламнәремне язып калам. Яраткан улым Әхәткә армия сафларында булган әтиеңннән, сезнең нурлы йөзегезне төштә күрергә тилмереп, чиксез сәламнремне язам. Әниеңнәргә һәрбарчасына аерым-аерым сәлам әйтеп, минем исемнән хат яз. Үземә килгәндә, бер көйгә исән-сау яшим. Сез дә сәламәттер дип уйлыйм.
Белгәнегезчә, үзем хаман да станция урманында торам. Инде бу көндә эш күбәеп китте. Чөнки складка әйберләрне күп ташыйлар. Мин кабул итеп торам. Әхәт, мин моннан сезгә ике хат, әниеңнәргә бер хат салган идем. Әле сездән хат алганым юк, мартның бишләренә таба сездән хат көтәм. Олаучылар Ульяновадан килгәннәр иде. Аларга әйткәннәр, сиңа хат бар иде, Вәли алды дип. Син инде аны Ульяновага язган булгансың. Вәли алып килер әле. Хәер, монда күчеп килгәнче әле соңгы адрес буенча язып тордым. Әхәт, әлегә хичнәрсә билгеле түгел. Әхәт, улым, башка бер хәбәр дә юк, тик үземнең кайда икәнне белдерү өчен генә язам. Хатыңны еш сал. Һәрбарчагызга хәерле гомерлөр теләп калам. Хуш, улым, хуш!
27.02.1942 ел.
Опубликовано 27 February, 2020 – 15:43 пользователем Музей Алькеевск…
Описание презентации по отдельным слайдам:
-
-
2 слайд
Канатлары юк-оча,
теле юк- сӨйли. -
3 слайд
Бик телӘп килдем сезгӘ, очтым, йӨздем, барыбер килеп җиттем…
-
-
-
-
-
-
-
10 слайд
Хатлар килсен
Гөл Мирһади сүзләре Э.Хаматнурова көеХатлар ала туган илдә
Кемнәр көткән өметләнеп,
Хатлар килә туган илгә
Сөйгәненә егетеннән.Кушымта
Сәләмнәрен җибәрәләр
Әниләргә, Әтиләргә.
Язсын исән генә булып
Хат язарга хәрбиләргә
Сәләмнәрен җибәрәләр
Әниләргә, Әтиләргә.
Язсын әйләнеп кайтарга
Хәрбиләргә.Кәләмнәрен очлый-очлый
Яшь егетләр хатлар яза
Араларда хатлар йөрсә
Очоп кына вакыт уза.Ил чигеннән, ут эченнән
Туган җиргә килсен хатлар.
Исән йөреп шатлык белән
Өйгә кайтсыннар солдатла -
-
12 слайд
Александр Иванович Лактионов
1910- 1972 -
13 слайд
Викторина
1.Картинада ничә кеше сурәтләнгән?
2.Хат укучы малайның кепкасы нинди төстә?
3.Кечкенә кызның чәче нинди?
4.Күрше кызының кофтасы нинди төстә?
5.Анын беләгенә нәрсә бәйләнгән?
6.Солдатның кулында нәрсә?
7. Аның кайсы кулы яралы?
8.Арткы пландагы өй ничә катлы -
14 слайд
Җаваплар
6
Зәңгәр
Толымлап үрелгән
Яшел
Кызыл тасмага ”Дежурная ПВО”
Таяк
Уң
Ике.
- Подробности
-
Автор: Гульназ Аглиева -
Опубликовано 30 Ноябрь -0001
-
Просмотров: 3717
Рейтинг: 
/ 4
Фронттан хатлар.
Кан коюлы hәм җимергеч сугышның соңгы бәрелешләреннән безне 69 ел вакыт аерып тора. 69 нчы тапкыр туган җиребезгә тыныч яз килә.
Сугыш… Ә нәрсә соң ул? Сугыш ул минем өчен бабам, аның якты истәлеге. Шуңа күрә сезгә бабам – Галиев Нурлыгаян Габдрәхим улы турында сөйләргә телим. Сугышка кадәр үк инде Мөслим районында бик танылган, хөрмәтле укытучы булган ул. Үзе эшләгән Иске Әлмәт авылында аны яратып, Галиев абый дип йөрткәннәр. Аның турында истәлекләрне мин әтиемнән ишетеп һәм сандык төбендә менә инде 72 елдан артык сакланып килгән хатлардан беләм. Дистә еллар саклану нәтиҗәсендә таушалган, саргая төшкән. Гарәп графикасы белән дә, кириллица белән дә язылган хатлар… Бу хатларда аның уйлары, якты өметләре, изге теләкләре, шатлык һәм борчулары салынган.
1942нче елның март аенда үз теләге белән сугышка китә ул. Новосибирскига бер ай йөк машинасы өстендә баралар. Анда, элемтә взводында бер ай укыганнан соң, фронтка керәләр.
Хатларны укыйм. Юлга кузгалганның беренче көненнән үк җай чыккан саен өйдәгеләргә сәлам юллаган. “Мәхтүмә, улым Марсель һәм кечкенә кызым Лиза! Өчегезгә дә миннән сагынып сәлам… Үзем хәзергә исән. Шулай да яшь кеше түгеллегем сиздерә, тәнем бик “борчылган” икән…Ашарыгызга бармы? Икмәк бирәләрме? Балаларны ач тотма, ачлыктан да начар нәрсә юк.” Бу хат Новосибирск өлкәсенең Сталинск шәһәреннән килгән.
Баштагы хатларында әле өйгә исән-сау кайту өмете күренә, ә инде сугышның үзәгенә килеп кергәч, бу өмет бераз сүрелә: “Үзем бүгенге көндә сугышта. Бу минутта исән-сау. Бер сәгатьтән билгесез. Өскә минут саен бомба, снаряд явып тора. Бергә йөргән өч иптәшем үлде, икесе яраланды. Әткәй дошманны җиңеп, герой булып кайтсын дип теләгез.” Икенче хаттан өзек: “Урман эчендә ятам. Тирә-якта кошлар сайрый, табигать искиткеч матур. Тик урман тынлыгын снаряд тавышлары боза. Урман тынлыгын гына түгел, бөтен дөньядагы ирек сөюче халыкларның тынычлыгын бозалар. Агачлар снаряд кисәкләре тиеп ботаксыз, очсыз калалар. Агачлар гына түгел, кешеләр дә аяксыз, кулсыз калалар.” Бабайның укытучы икәне аның язган һәрбер сүзеннән күренә. Туган җиренә, гаиләсенә булган җылы хисләре күңелне тетрәндерә.
Соңгы хатын 5 сентябрьдә яза Нурлыгаян бабам. “Бер кайтып, сезне, балаларны, агай-энене күрсәм, үлсәм дә үкенмәс идем… Мин бу хатны урман эчендә язам. Урман артыннан кызарып чыккан кояш миңа карап елмая. Тиздән дошман җиңелер, сугыш бетәр, син дә туган якларыңа кайтып, элекке кебек матур тормыш корырсың дия төсле ул…Мәхтүмә! Әгәр мин фашизмга каршы көрәштә ут давыллары эчендә югалсам, балаларны тәрбиялә, укыт. Алар киләчәктә синең тормышыңның көзгесе булырлар. Мин сиңа ышанам.”
Нурлыгаян бабай сугышка киткәндә өйдә кечкенә улы Марсель белән кызы Лиза кала. Өченче баласы-минем әтием Фоат туу турында ул белмичә дә үлә. Чөнки әбинең: “Улың туды”,- дип язган хатына җавап килми. Бәлки ул хатны алгандыр, җавап язарга гына өлгермәгәндер. Монысы инде безгә сер булып кала.
Хәзер инде Мәхтүмә биебез дә күптән вафат. Тик әбинең сандыгындагы серле хатлар гына, күпме вакыт үтсә дә, безнең өчен беркайчан да хәтердән җуелмас мирас булып кала бирә. Ә бит әби иренең фроттан кайтуын соңгы көнгә кадәр көтеп яши. Тагын бер истәлек билгеле: сугышта ничектер Нурлыгаян бабай белән Мәхтүмә әбинең энесе Мисбах очраша hәм алар бер-берсенә сүз бирәләр: “Кем исән-сау кайта, шул ике якның да балаларын тәрбияләргә булыша.” Мисбах бабай исән кала hәм әйткән сүзенә тугрылыклы була. Әбием энесе Мисбах, кайнатасы Габдрәхим ярдәме белән өч баласын аякка бастыра, өчесенә дә югары белем бирә.
Нурлыгаян бабай хәбәрсез югалганнар исемлегендә. Без аның исемен әтием белән “Хәтер” китабыннан да эзләп таптык. Ләкин ул безнең, ягъни аның балаларының, оныкларының күңелләрендә яши. Безнең гаиләдә бабайлар рухына ел саен коръән ашы үткәрәләр, аны искә алып дога укыйлар. Мин үземнең бабам белән чиксез горурланам. Аның соңгы сулышына кадәр туган җирен яратуы, аңа тугрылыклы булып калуы барыбыз өчен дә үрнәк. Илебезнең үткәнендә, аның тарих битләрендә якты истәлек калдырганы өчен бу хикәям Нурлыгаян бабам рухына изге дога булып барсын.
Әһлиева Гөлназ Фоат кызы,
Әлмәт районы Түбән Мактама
2нче урта гомуми белем бирү мәктәбенең
татар теле һәм әдәбияты укытучысы
e-mail: Этот адрес электронной почты защищен от спам-ботов. У вас должен быть включен JavaScript для просмотра.
У вас нет прав для создания комментариев.
Об авторе: Лактионов Александр Иванович (1910-1972)- советский живописец, ученик И.И.Бродского и И.Э.Грабаря. В творческой деятельности основными его работами были портреты, пейзажи, натюрморты и жанровые композиции. На картине Письмо с фронта изображен сюжет из жизни художника. В 1944 году Александр Иванович встретил раненого солдата, которого просили передать письмо. Художник помог отыскать нужный дом и стал свидетелем сцены, которая произвела на него сильное впечатление. Его выразил автор на художественном полотне, которое было закончено в 1947 году. Сейчас картина находится в Третьяковской галерее.
Сочинение по картине Письмо с фронта Лактионова А.И.: описание и анализ художественного полотна
На картине Письмо с
фронта мы видим простых людей, которые
во время войны получили известия от
фронтовика. Скорее всего, письмо написал
отец рыжеволосого мальчика, который
сейчас его читает. А привез его раненый
боец, опирающийся на деревянную трость.
Он стоит на крыльце, подпирая входную
дверь, и курит. На нем надета изношенная
солдатская форма. Видно, что солдат
прошел немало фронтовых дорог, освобождая
нашу Родину от фашистов. За участие в
сражениях ему вручали ордена и медали,
которые сейчас украшают его грудь. После
ранения боец возвращается домой. А по
пути к дому его однополчанин попросил
передать весточку для своих родных.
Рыжего паренька лет
десяти усадили на стул и заставили вслух
читать письмо. Он это делает с большим
удовольствием и гордостью. Мальчик одет
по-летнему. Он в красной рубашке, шортах
и синей кепке. Рядом стоит женщина в
белой кофточке и черной юбке. Наверное,
это мама мальчугана. Она улыбается и
внимательно слушает своего сына.
На картине изображены
еще девочка лет семи с косичками и
светловолосая девушка лет двадцати.
Наверное, это соседи. Они радуются вместе
с мальчиком и его мамой хорошим новостям.
Дом, в котором находятся
жильцы и раненый солдат, очень старый.
Его давно никто не ремонтировал. На полу
прогнившие доски, а на стене обвалившаяся
штукатурка. Людям в то время некогда
было думать о ремонте. В тылу все тогда
работали на нужды фронта. Нужно было
снабжать бойцов не только боеприпасами,
но и одеждой, и едой.
На заднем плане картины
изображены двухэтажные дома, деревья
и голубое небо с белыми облаками. Действие
происходит ясным летним днем. До Победы
осталось меньше года. Совсем скоро
закончится Великая Отечественная война.
Домой вернутся все, кто смог выжить на
полях сражений. И мы надеемся, что среди
них обязательно будет отец рыжеволосого
мальчика.